Zaczęło się od wywiadu z Wojciechem Kuleszą, profesorem USWPS, który wstąpił do Wojsk Ochrony Terytorialnej. Wspomniał, że w Terytorialsach z roku na rok jest coraz więcej kobiet, w tej chwili stanowią już 20 proc. żołnierzy. Zastanawiałam się: czego szuka w armii, 50-letnia urzędniczka, matka trójki dzieci? Jakie ma motywacje? Jak sobie radzi? Nie jest gorsza od kolegów? A może lepsza? 

Miałam szczęście, bo akurat w Ciechanowie miała odbyć się międzynarodowa konferencja Women in NATO, organizowana przez V Mazowiecką Brygadę OT. Pojechałam; plac przed salą konferencyjną był zielony od mundurów – ale o dziwo – kobiecych. Były to głównie Polki, ale także Amerykanki, młodsze i starsze, różnych stopni. 

Elżbieta Obrębska, rzecznik prasowa V Brygady, wskazała mi kilka pań, a one chętnie się zgodziły na rozmowę. 

Były otwarte i szczere. Zupełnie inaczej niż Wojciech Kulesza opowiadały o tych samych doświadczeniach podczas szkoleń! W jak inne słowa ubierały te same motywacje! Mówiły, że wstąpiły do WOT-u, żeby dać dobry przykład swoim dzieciom, żeby mężowie byli z nich dumni, żeby pomagać powodzianom, żeby się rozwijać i nie stać w miejscu. 

Kobiety w wojsku pną się do góry, ale w tej chwili najstarsze stopniem są podpułkownikami. Wciąż nie ma w polskim wojsku kobiety-generała. Czekam na nią z niecierpliwością.