To znany paradoks wczesnej wiosny – mimo że robi się ciepło i słonecznie, wiele osób czuje senność i kompletny brak energii.

W pewnym sensie może to dziwić, dlaczego po zimie, gdy pojawiają się wiosenne promienie, zamiast czuć się wyłącznie lepiej, część z nas zaczyna czuć się słabo.

Z reguły dokuczają nam zmęczenie, brak energii przy wykonywaniu codziennych czynności, ale też ból głowy, wahania nastroju, apatia, choć też drażliwość, kłopoty ze snem czy brak apetytu.

Tymczasem nagle przychodzą gwałtowne zmiany - dzień robi się wyraźnie dłuższy, jest ciepło, świeci słońce. W takich warunkach organizm może doznać szoku adaptacyjnego. Fachowo taki stan nazywa się zmęczeniem centralnym (ang. central fatigue), co w uproszczeniu można rozumieć jako przebodźcowanie układu nerwowego. 

Jak sądzą naukowcy, kluczową rolę w tych procesach odgrywają zmienne stężenia serotoniny i melatoniny, wydzielanych w naszym ciele.

Jak to w życiu bywa, część z nas adaptuje się do tych zmian lepiej (czyli szybciej), a część gorzej i dłużej. Przesilenie wiosenne z reguły trwa od kilku do kilkunastu dni.

Jest kilka sposobów na poprawę samopoczucia w tym okresie. Należy zadbać zarówno o właściwy odpoczynek (dobry sen), jak i o regularną aktywność fizyczną, najlepiej na świeżym powietrzu. Ważne jest szczególnie wystawianie się na działanie światła słonecznego z rana - w ten sposób nasze wewnętrzne zegarki nakręcą się na nowo.

Eksperci przestrzegają, by sportowego sezonu wiosennego nigdy nie zaczynać od wysokiego C, ale dozować go z umiarem. Idealne będą marsze, nordic walking, bardzo delikatny trucht, czy jazda na rowerze.

Dajmy sobie też czas na adaptację. To proces naturalny, nie próbujmy na siłę pobudzać ciała do wysiłku. Za chwilę samo dostosuje się do nowych warunków, o ile o to zadbamy.